Παραλήρημα...ΤΕΛΟΣ!!!

Αγαπητά μου PPRs επειδή πρώτον πολύ αναλύσαμε αυτές τις δύο περιπτώσεις ερωτικού παραληρήματος μετά από χωρισμό, και δεύτερον επειδή ξέρω ότι όλοι σας διψάτε για επιστήμη σας παραθέτω κάποια ενδιαφέροντα επιστημονικά στοιχεία για να μπούμε πιο βαθιά στο θέμα και να κατανοήσουμε καλύτερα αυτές τις συμπεριφορές:

Στην ψυχιατρική ο χωρισμός θεωρείται μια κατάσταση πένθους, δηλαδή είναι σαν να πέθανε ένας πολύ δικός μας άνθρωπος. Το 1969, η ψυχίατρος Elisabeth Kübler-Ross στο βιβλίο της On Death and Dying αναφέρει για πρώτη φορά ότι στις καταστάσεις αυτές ο άνθρωπος περνάει από πέντε ψυχλογικά στάδια 1) της άρνησης, 2) του θυμού, 3) της διαπραγμάτευσης, 4) της κατάθλιψης και 5) της αποδοχής. Τα στάδια αυτά είναι γνωστά και ως μοντέλο Kübler-Ross ή τα πέντε στάδια της θλίψης. Τα στάδια αυτά ισχύουν για ανθρώπους που έχουν χάσει ένα προσφιλές πρόσωπο, ισχύουν για ανθρώπους που ακούνε μια κακή είδηση για την υγεία τους, ανθρώπους που έχουνε χωρίσει κτλ. Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτά τα στάδια δεν εναλάσονται πάντα με την ίδια σειρά αλλά ούτε έχουν την ίδια χρονική διάρκεια σε όλους τους ανθρώπους. Για να καταλάβετε καλύτερα τα στάδια θα σας δώσω παράδειγμα ενός χωρισμένου:

Στάδιο 1ο - Άρνηση
"Δεν είναι δυνατό να μου συμβαίνει εμένα αυτό", "περαστικό θα είναι, θα ξαναείμαστε μαζί"

Στάδιο 2ο - Θυμός
"Την σκατοκαριόλα της πρόσφερα τα πάντα και με χώρισε", "Θα την δείξω εγώ της ρουφιάνας, θα την κάνω να φτύσει το γάλα που βύζαξε"

Στάδιο 3ο - Διαπραγμάτευση
"Έλα μωράκι μου δώσε μια δεύτερη ευκαιρία, κι από μένα ότι θέλεις", "Αν είχαμε κάνει αυτό θα ήταν καλύτερα και θα είμασταν μαζί τώρα", "Θα αλλάξω, θα γίνω όπως θέλεις, θα κάνω ότι μου ζητήσεις", "Να σε δώκω τη Σαχάρα, να με δώκεις το Ζουέζ;"

Στάδιο 4ο - Κατάθλιψη
"Σκατάααα", "Όλα μου πάνε στραβά", "Γαμώτο δεν θα βρω άλλη γκόμενα σαν κι αυτήν...ήξερε τους Judas Prist", "Η αγαπημένη μου ταινία είναι Ο Εργένης"

Στάδιο 5ο - Αποδοχή
"Εντάξει χωρίσαμε, τι να γίνει τώρα", "Φτάνει πια, πάμε για άλλα"


Σας παραθέτω επίσης τα αποτελέσματα-συμπεράσματα ενός ενδιαφέροντος επιστημονικού άρθρου (έγκυρου εε...από το pubmed...όχι από το troktiko)

Ο χωρισμός από έναν άνθρωπο με τον οποίο είναι κάποιος ερωτευμένος, διεγείρει τμήματα του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην επιβράβευση, στον εθισμό και στην παρακίνηση – γεγονός που εξηγεί γιατί ο πόνος από αυτόν είναι τόσο δύσκολο να ελεγχθεί, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εύρημα αυτό εξηγεί τις ακραίες συμπεριφορές που μερικές φορές γεννά η ερωτική απογοήτευση - μεταξύ αυτών την παρακολούθηση του ατόμου που έφυγε, τις αυτοκτονικές τάσεις ή ακόμα και τους φόνους λόγω ερωτικού πάθους.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Ράτγκερς στο Νιου Τζέρσι και τρία πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης (το Stony Brook, το Yeshiva και το NY State), υπέβαλλαν σε μια εξελιγμένη μορφή μαγνητικής τομογραφίας 15 ετεροφυλόφιλους φοιτητές και φοιτήτριες, τους οποίους είχαν χωρίσει πρόσφατα οι σύντροφοί τους αλλά αυτοί εξακολουθούσαν να είναι τρελά ερωτευμένοι μαζί τους.

Η εξέταση λέγεται λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) και αποκαλύπτει πως ενεργοποιούνται τα διάφορα τμήματα του εγκεφάλου κάθε φορά που σκεφτόμαστε ή κάνουμε κάτι.

Η μέση διάρκεια του χρόνου που είχε περάσει από τον χωρισμό έως την δήλωση συμμετοχής στη μελέτη ήταν 63 ημέρες, όλοι οι εθελοντές είχαν υψηλές βαθμολογίες σε ειδικά τεστ αξιολόγησης του πόσο ερωτευμένοι ήταν, ενώ όλοι είπαν πως περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας (πάνω από το 85%) σκεπτόμενοι την/τον πρώην σύντροφό τους και λαχταρώντας να γυρίσει.

Όταν οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές τους μία φωτογραφία του/της πρώην συντρόφου τους, υπήρξε πολύ μεγαλύτερη δραστηριότητα σε ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου απ’ ό,τι όταν τους έδειξαν την «ουδέτερη» φωτογραφία ενός απλού φίλου τους.

Η αυξημένη δραστηριότητα παρατηρήθηκε:

* Στην κοιλιακή καλυπτήρια περιοχή του μέσου εγκεφάλου, η οποία περιέχει το κέντρο ευχαρίστησης, ελέγχει τα κίνητρα και την ανταμοιβή, και είναι γνωστό πως παίζει ρόλο στην ερωτική αγάπη.

* Στον επικλινή πυρήνα και στον κογχιομετωπιαίο/προμετωπιαίο φλοιό, που εμπλέκονται στην λαχτάρα και στον εθισμό.

* Στον νησιδιακό φλοιό και στο πρόσθιο τμήμα της έλικας του προσαγωγείου, που παίζουν ρόλο στον σωματικό πόνο και στην συντριβή.

Υπάρχει όμως ελπίδα για τους ερωτοχτυπημένους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως όσο περισσότερος καιρός είχε περάσει από τον χωρισμό, τόσο μικρότερη ήταν η δραστηριότητα σε μία άλλη περιοχή του εγκεφάλου (το δεξιό κοιλιακό κέλυφος/ωχρά σφαίρα) η οποία σχετίζεται με την προσκόλληση.

Επιπλέον, υπήρχε ενεργοποίηση στις περιοχές του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην διαχείριση των δύσκολων συναισθηματικών καταστάσεων και στην αξιολόγηση του τι χάνουμε και τι κερδίζουμε. Αυτό υποδηλώνει πως όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν χωρισμό, προσπαθούμε να καταλάβουμε και να μάθουμε από αυτήν την δύσκολη κατάσταση – και αυτό είναι μια πολύ υγιής αντίδραση, λένε οι ερευνητές.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην «Επιθεώρηση Νευροφυσιολογίας» (JN) την οποία εκδίδει η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία (APS). Σύμφωνα με την APS, συνοπτικά τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι «το πάθος της ερωτικής αγάπης δεν είναι ένα συγκεκριμένο συναίσθημα» αλλά μια ολόκληρη κατάσταση.

Επιπλέον, όσα αποκαλύπτει η νέα μελέτη ενισχύουν την θεωρία ότι «η ερωτική απογοήτευση είναι μια ειδική μορφή εθισμού» - και μάλλον γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολο να τον/την αφήσουμε να φύγει…
Εδώ η πηγή

Και επειδή ξέρω ότι στα PPRs αρέσει πολύ η επιστημονική φαντασία τελειώνω λέγοντας:

Δεν θα αργήσει η ώρα που θα βγεί το μαγικό χάπι που θα το πέρνουμε και την επόμενη μέρα θα έχουμε ξεπεράσει κάθε ρουφιάνα που μας έχει κάνει τη ζωή ποδήλατο μετά το χωρισμό!!!

Υ.Γ1: Ξέρω τι σκέφτεστε...είμαι στο στάδιο 2...αχαχαχαχαχ
Υ.Γ2: Θέλω κι εγώ μετάλλιο μετά από αυτό το post...χαχαχαχα